ประวัติความเป็นมา

วัดเพลง (กลางสวน) ไม่ปรากฏหลักฐานการสร้างวัดที่ชัดเจน พบเพียงคำบอกเล่าของผู้เฒ่าผู้แก่ว่า เมื่อครั้งไทยกับพม่าทำศึกสงครามกันอยู่ สมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราช เคยทรงนำกองทัพทหารมาพักแรมอยู่ในละแวกนี้ ส่วนหนึ่งไปพักที่บริเวณวัดสะพาน อีกส่วนหนึ่งไปพักที่บริเวณวัดประสาท ส่วนสมเด็จพระเจ้าตากสิน ใช้สถานที่วิหารหลวงพ่อตาแดงเป็นที่ประทับของพระองค์เอง

​

จนถึงยุคสิ้นสุดสงครามกับพม่า บริเวณนี้จึงมีผู้คนทยอยเข้ามาอาศัยอยู่กันมากขึ้น ส่วนใหญ่ประกอบอาชีพทำสวนผักผลไม้ วัดเพลงมีผลไม้หลากหลายชนิด มีความสงบร่มเย็น มีคลองเล็กๆล้อมรอบ ทิศตะวันออกและทิศตะวันตกของวัดมีคลองเชื่อมถึงกัน ซึ่งสามารถพายเรือลัดเลาะออกไปได้จนถึงแม่น้ำเจ้าพระยา

​

มีเรื่องราวเล่าขานกันต่อๆมาว่า ความขึ้นชื่อของผลไม้วัดเพลงในสมัยนั้นทำให้เหล่านางสนมกำนัลของวังนันทอุทยาน (ที่ตั้งนันทอุทยานสโมสร ปัจจุบัน) ล่องเรือพากันมาหาผลไม้กินและนำกลับไปในวังกันอยู่เนืองๆ เนื่องจากบริเวณนี้มีความร่มรื่น นางสนมกำนัล ที่มาถึงวัดเพลง จึงชอบมานั่งพักผ่อนบริเวณวัด และมักจะแวะนั่งเล่นกันบนต้นไม้บริเวณที่สร้างอุโบสถและวิหารหลวงพ่อตาแดง จนลำต้นเอนเอียงใกล้เคียงกับพื้นดิน เคยมีต้นยางใหญ่เอนปรากฎให้เห็นอยู่บริเวณด้านทิศตะวันตกของอุโบสถ

​

ต่อมาในสมัยพระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ ๓ ปีพุทธศักราช ๒๓๗๐ มีผู้ศรัทธาสร้างอุโบสถ (หลังเดิม) มีลักษณะเป็นแบบเก๋งจีนที่นิยมสร้างกันในสมัยนั้น วัดเพลงกลางสวนจึงเจริญขึ้นมาตามสมควร จนกาลเวลาผ่านมาประมาณปีพุทธศักราช ๒๔๖๐ วัดขาดผู้ทำนุบำรุง ทำให้อาคารเสนาสนะต่างๆ ชำรุดทรุดโทรม เป็นวัดร้างไปในที่สุด และกลายเป็นป่าช้า สุสาน เผาและฝังศพ ที่เก็บโครงกระดูกของผู้คนที่เสียชีวิตในละแวกนี้ในเวลาต่อมา วัดเพลงกลายเป็นวัดร้างอยู่หลายสิบปี นานๆจะมีผู้คนผ่านมาสักครั้งหนึ่ง

 

ตามคำบอกเล่าของ คุณยายบรรจง ทองประศรี ผู้ที่เคยอาศัยอยู่บริเวณนี้ และทำสวนในที่ดินซึ่งเป็นบริเวณวัดเพลงมาก่อน บอกเล่าให้ฟังว่า ขณะนั้นเท่าที่จำได้ เคยพบเห็นพระภิกษุผ่านมาบริเวณนี้ไม่กี่รูป ครั้งหนึ่งก็มีพระอาจารย์ถวิล พระอาจารย์ผิน พระอาจารย์จรูญ และพระอาจารย์สง่า เคยมาปักกลดบริเวณวัดร้างแห่งนี้ หลังจากนั้นไม่ปรากฏพระรูปใดผ่านมาอีก ยิ่งประชาชนชาวบ้านธรรมดาด้วยแล้ว ไม่มีใครกล้าที่จะเข้ามา จนมีคำล่ำลือกันว่าวัดเพลงผีดุ เป็นที่รู้กันทั่วไป​

 

ต่อมา ระแวกนี้ได้มีผู้คนค่อยๆเข้ามาอยู่อาศัยมากขึ้น เมื่อประมาณปีพุทธศักราช ๒๕๑๙ ชาวบ้านจึงพร้อมใจกันนิมนต์ พระสมุห์ทองใบ ติกฺขวีโร มานำพุทธศาสนิกชนร่วมกัน พัฒนาทำนุบำรุงสร้างเสนาสนะขึ้นใหม่ กระทรวงศึกษาธิการได้ประกาศให้วัดเพลง (วัดร้าง) เป็นวัดเพลง (กลางสวน) เป็นวัดที่มีพระสงฆ์อยู่ประจำพรรษาอีกครั้ง เมื่อวันที่ ๑๔ มิถุนายน พ.ศ. ๒๕๒๒ วัดเพลง (กลางสวน) จึงค่อยๆกลับมาเจริญรุ่งเรืองขึ้นอีกครั้งหนึ่ง ตราบเท่าทุกวันนี้

 

วัดเพลงกลางสวน ตั้งอยู่เลขที่ ๑๑๒ ถนนพรานนก – พุทธมณฑลสาย ๔ แขวงบางพรม เขตตลิ่งชัน กรุงเทพมหานคร มีที่ดินตั้งวัดเนื้อที่ปัจจุบันประมาณ ๙ ไร่ ๓ งาน

 

พื้นที่ของวัดเพลง อดีต เป็นที่ราบลุ่ม ทางเข้าวัดอยู่ทางทิศเหนือ แวดล้อมไปด้วยลำปะโดงกั้นเขตวัด การคมนาคมมีซอยแยกจากถนน สายวัดแก้ว – พุทธมณฑล สาย ๑

                            ปัจจุบัน ทางเข้าด้านหน้าวัดอยู่ทางทิศใต้ ติดถนนถนนพรานนก – พุทธมณฑลสาย ๔ ด้านหลังวัดเข้าทางซอยบางพรม ๓๓ ถนนบางพรม ติดต่อกับพุทธมณฑลสาย ๑